Superkomputer KDM: Zastosowania

Prowadzone przez mnie od lat badania naukowe dotyczą oddziaływań niskoenergetycznych elektronów z cząsteczkami w fazie gazowej oraz skondensowanej. W prowadzonym w kierowanym przez mnie zakładzie naukowym eksperymencie wyznaczamy całkowite przekroje czynne będące całościową miarą procesu zderzeniowego elektronu z badaną cząsteczką. Do interpretacji zaobserwowanych zależności całkowitego przekroju czynnego w funkcji padających elektronów niezbędna jest kompletna wiedza dotycząca struktury energetycznej badanego układu oraz inne wielkości fizko-chemiczne opisujące badane cząsteczki. W celu ich pozyskania należy przeprowadzać obliczenia z zakresu chemii kwantowej. Wyniki tych obliczeń są również wykorzystywane do obliczeń przekrojów czynnych na poszczególne procesy (jonizacja, rozproszenie sprężyste, wychwyt elektronów) towarzyszące rozpraszaniu elektronów na cząsteczkach. Pozyskane dane są istotne do opisu zjawisk zachodzących w nisko temperaturowej plazmie, procesów astrochemicznych i astrobiologicznych, efektów oddziaływania pierwotnego promieniowania jonizującego z biocząsteczkami, komórkami biologicznymi oraz organizmami żywymi czy wreszcie procesów technologicznych takich jak depozycja cienkich warstw za pomocą skupionych wiązek elektronowych (FEBID). W ostatnich latach obserwuje się również zwiększona aktywność poświęconą procesom uczenia maszynowego w zastosowaniu do przewidywania procesów oddziaływań cząstek naładowanych z materią. W tym kontekście dane dotyczące przekrojów czynnych są kluczowe dla skuteczności procedur uczenia sztucznych sieci neuronowych.