Grant/Projek zakończony
Radiacyjna wymiana ciepła w komorach wymiany ciepła
Identyfikator grantu: PT01051
Kierownik projektu: Jacek Żabski
Instytut Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku
Gdańsk
Data otwarcia: 2023-03-23
Data zakończenia: 2024-03-26
Streszczenie projektu
Celem projektu jest wykonanie obliczeń cieplnych w radiacyjnej (promienistej) wymianie ciepła. Zagadnienie to jest zwykle podejmowane w ten sposób, że w wysokich temperaturach konwekcyjna wymiana ciepła jest pomijana, a całe ciepło przenika przez promieniowanie. W proponowanym zagadnieniu zamierza się uwzględnić promieniowanie cieplne także w niższych temperaturach, gdzie jest na odwrót – promieniowanie jest pomijane, a uwzględnia się jedynie konwekcyjną wymianę ciepła.
Radiacyjna wymiana ciepła jest procesem na tyle złożonym, że tylko niektóre aspekty mogą być rozwinięte poza elementarne potraktowanie w jednym podejściu. W tym przypadku proponuje się przede wszystkim uwzględnienie złożoności geometrii obszaru wymiany ciepła. Nawet niewielkie wyjście poza modelowanie inżynierskie, które jest oparte o uśrednione kwestie objętości i powierzchni, będzie wymagać znacząco zwiększonego nakładu obliczeniowego. Również ilość powierzchni uczestniczących w promieniowaniu ma znaczenie w procesie upraszczania, lub przybliżania do rzeczywistej geometrii. Ten drugi wątek polskie publikacje dobrze podsumowały, jednak ze względu na żmudność i długotrwałość rachunków, gotowe wzory zostały ograniczone do dwóch, trzech powierzchni. Jest tu miejsce na uzupełnienie.
Radiacyjna wymiana ciepła jest procesem na tyle złożonym, że tylko niektóre aspekty mogą być rozwinięte poza elementarne potraktowanie w jednym podejściu. W tym przypadku proponuje się przede wszystkim uwzględnienie złożoności geometrii obszaru wymiany ciepła. Nawet niewielkie wyjście poza modelowanie inżynierskie, które jest oparte o uśrednione kwestie objętości i powierzchni, będzie wymagać znacząco zwiększonego nakładu obliczeniowego. Również ilość powierzchni uczestniczących w promieniowaniu ma znaczenie w procesie upraszczania, lub przybliżania do rzeczywistej geometrii. Ten drugi wątek polskie publikacje dobrze podsumowały, jednak ze względu na żmudność i długotrwałość rachunków, gotowe wzory zostały ograniczone do dwóch, trzech powierzchni. Jest tu miejsce na uzupełnienie.