Modelowanie materiałów o złożonej strukturze wewnętrznej, część druga
Identyfikator grantu: PT01265
Kierownik projektu: Eligiusz Postek
Realizatorzy:
- Mostafa Fathalian
Instytut Podstawowych Problemów Techniki PAN w Warszawie
Warszawa
Data otwarcia: 2025-05-09
Planowana data zakończenia grantu: 2028-05-09
Streszczenie projektu
Głównym celem projektu jest uzyskanie modelu wielkoskalowego materiałów kompozytowych.
Materiały kompozytowe mają coraz większe zastosowanie w dziedzinach przemysłu o kluczowym znaczeniu dla gospodarki i obronności.
Materiały te są ciągle ulepszane. Obecnie stosuje się domieszki płatków grafenowych, a także powłoki stanowiące bariery termiczne. Powłoki te wykonywane są z tlenków ziem rzadkich.
Z uwagi na złożoność tych materiałów oraz dodatki, które poprzez swoje oddziaływanie w skali mikro poprawiają własności tych materiałów na poziomach mezo i makro pojawia się potrzeba wykonywania ich analiz na na poziomach skal mikro, mezo i makro.
Celem otrzymania modeli numerycznych na poziomach mezo stosuje się tomografię komputerową. Modele geometryczne otrzymane drogą tomografii przekształcane są na modele numeryczne metody elementów skończonych, perydynamiki. Do oceny własności międzyfazowych stosowane są metody dynamiki molekularnej (MD) oraz dyskretnego funkcjonału gęstości (DFT).
Modele te mają dużą objętość (liczba stopni swobody, elementów) co implikuje wykorzystanie oprogramowania równoległego.
Materiały kompozytowe mają coraz większe zastosowanie w dziedzinach przemysłu o kluczowym znaczeniu dla gospodarki i obronności.
Materiały te są ciągle ulepszane. Obecnie stosuje się domieszki płatków grafenowych, a także powłoki stanowiące bariery termiczne. Powłoki te wykonywane są z tlenków ziem rzadkich.
Z uwagi na złożoność tych materiałów oraz dodatki, które poprzez swoje oddziaływanie w skali mikro poprawiają własności tych materiałów na poziomach mezo i makro pojawia się potrzeba wykonywania ich analiz na na poziomach skal mikro, mezo i makro.
Celem otrzymania modeli numerycznych na poziomach mezo stosuje się tomografię komputerową. Modele geometryczne otrzymane drogą tomografii przekształcane są na modele numeryczne metody elementów skończonych, perydynamiki. Do oceny własności międzyfazowych stosowane są metody dynamiki molekularnej (MD) oraz dyskretnego funkcjonału gęstości (DFT).
Modele te mają dużą objętość (liczba stopni swobody, elementów) co implikuje wykorzystanie oprogramowania równoległego.