Struktura i potencjały redoks małych układów (Fe2O3)n , n=1,2,3,4. Obliczenia kwantowe II
Identyfikator grantu: PT00883
Kierownik projektu: Maciej Bobrowski
Realizatorzy:
- Leo Komando
- Oladipo Oluwadamilola
- Bello Ali
- Mamud Joof
Politechnika Gdańska
Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej
Gdańsk
Data otwarcia: 2021-05-07
Streszczenie projektu
Niedawno odkryto że zawiesina nanocząstek ferromagnetycznych w rozpuszczalnikach organicznych wywołuje efekt Sorreta i generuje efekt Seebecka, przy czym współczynnik Seebecka wynosi aż około 10^{-5} V/K czyli aż o około rząd wielkości więcej niż w przypadku cieczy jonowych czy też tradycyjnych półprzewodników opartych o tellurek bizmutu. Wykorzystanie więc nanocząstek ferromagnetycznych w układach cieczy jonowych może okazać się bardzo efektywną metodą zwiększenia odzysku ciepła i jego zamiany w energię elektryczną.
W zadaniach obliczeniowych należy uzyskać struktury małych cząsteczek (Fe2O3)n, n =1,2,3,4 w układach cieczy jonowych i wyliczyć dla nich standardowe potencjały redoks wykorzystując schemat Borna-Habera. Obliczenia należy prowadzić metodami kwantowymi wykorzystując odpowiednie oprogramowanie typu: Gamess, Gaussian, Mopac, Molden umożliwiające badanie struktury elektronowej w procesach chemicznych.
W zadaniach obliczeniowych należy uzyskać struktury małych cząsteczek (Fe2O3)n, n =1,2,3,4 w układach cieczy jonowych i wyliczyć dla nich standardowe potencjały redoks wykorzystując schemat Borna-Habera. Obliczenia należy prowadzić metodami kwantowymi wykorzystując odpowiednie oprogramowanie typu: Gamess, Gaussian, Mopac, Molden umożliwiające badanie struktury elektronowej w procesach chemicznych.