Samoorganizacja ,,kolorowych cząstek łaciatych”
Identyfikator grantu: PT01078
Kierownik projektu: Edyta Raczyłło
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Wydział Chemii
Lublin
Data otwarcia: 2023-06-30
Streszczenie projektu
Jedną z sieci krystalicznych o obiecujących właściwościach optycznych (w tym szerokiej przerwie fotonicznej) jest sieć diamentu. Co warto podkreślić, tę właściwość wykazuje jedynie diament o strukturze regularnej. Kryształy fotoniczne mogą być zastosowane do kontroli propagacji światła o odpowiedniej długości fali. Jedną z obiecujących metod otrzymywania w sposób kontrolowany struktur diamentu jest samoorganizacja koloidalnych cząstek łaciatych (ang. patchy particles) z tetraedrycznym ułożeniem łatek przy zastosowaniu zewnętrznego pola.
Cząstki łaciate są to układy, w których cząstki posiadają rozmieszczone na powierzchni rozróżnialne obszary (tzw. „łatki”) o innych właściwościach niż pozostała część cząstki. Doświadczalnie tego typu cząstki można otrzymać poprzez odpowiednią modyfikację powierzchni z wykorzystaniem np. nici DNA. Cząstki łaciate wykazują specyficzne oddziaływania kierunkowe i mogą łączyć się w struktury o pożądanych właściwościach fizykochemicznych. Na morfologię otrzymywanych struktur wpływają m. in. liczba łatek, ich kształt, rozmiar oraz rozmieszczenie na powierzchni cząstki.
Kolejnym czynnikiem, jaki można wziąć pod uwagę są różne typy („kolory”) łatek (ang. „chromatic patchy particles”). Łatki uzyskane w taki sposób różnią się między sobą na przykład oddziaływaniami. W przypadku „kolorowych cząstek łaciatych” spodziewać się można powstania bardziej złożonych struktur niż w przypadku cząstek posiadających na swojej powierzchni identyczne łatki. Dodatkowo pożądane struktury można otrzymać w sposób potencjalnie bardziej precyzyjny i lepiej kontrolowany.
Cząstki łaciate są to układy, w których cząstki posiadają rozmieszczone na powierzchni rozróżnialne obszary (tzw. „łatki”) o innych właściwościach niż pozostała część cząstki. Doświadczalnie tego typu cząstki można otrzymać poprzez odpowiednią modyfikację powierzchni z wykorzystaniem np. nici DNA. Cząstki łaciate wykazują specyficzne oddziaływania kierunkowe i mogą łączyć się w struktury o pożądanych właściwościach fizykochemicznych. Na morfologię otrzymywanych struktur wpływają m. in. liczba łatek, ich kształt, rozmiar oraz rozmieszczenie na powierzchni cząstki.
Kolejnym czynnikiem, jaki można wziąć pod uwagę są różne typy („kolory”) łatek (ang. „chromatic patchy particles”). Łatki uzyskane w taki sposób różnią się między sobą na przykład oddziaływaniami. W przypadku „kolorowych cząstek łaciatych” spodziewać się można powstania bardziej złożonych struktur niż w przypadku cząstek posiadających na swojej powierzchni identyczne łatki. Dodatkowo pożądane struktury można otrzymać w sposób potencjalnie bardziej precyzyjny i lepiej kontrolowany.